- delibo
- dē-lībo, āvi, ātum, 1, v. a., to take off, take away a little from any thing; of food, to taste (class.).I.Lit.:II.
parvam delibet ab aequore partem,
Lucr. 6, 622:aliquid membrorum,
Varr. R. R. 2, 2, 16:truncum,
Col. 2, 2, 26:paululum carnis,
Petr. 136, 1; cf. cenas (opp. edere), Favor. ap. Gell. 15, 8 fin. —Trop.A.To take, enjoy, pluck, gather: flos delibatus populi Suadaeque medulla, the picked flower of the people, Enn. ap. Cic. Brut. 15, 58:B.ut omni ex genere orationem aucuper et omnes undique flosculos carpam atque delibem,
cull, Cic. Sest. 56:ex universa mente divina delibatos animos habere,
id. de Sen. 21, 78:novum honorem,
to taste, enjoy, Liv. 5, 12; cf.:honores parcissime,
Plin. Pan. 54, 3: oscula, Verg. A. 12, 434; Phaedr. 4, 24, 8:artes,
Ov. F. 1, 169:omnia narratione,
to touch upon, Quint. 4, 2, 55; cf. Plin. Pan. 38; Suet. Aug. 94: delibor, I am ripe for plucking, i. e. about to die, Vulg. 2 Tim. 4, 6. —To take away, detract from, diminish:neque úlla Res animi pacem delibat,
Lucr. 3, 24:de laude jejuni hominis delibare quicquam,
Cic. Fam. 10, 21, 2:aliquid de honestate,
id. Inv. 2, 58, 174:de gloria sua,
id. ib. 2, 39, 115:de virginitatis integritate,
Flor. 2, 6, 40; cf.:castitatem virginis,
Val. Max. 9, 1, 2 ext.:pudicitiam,
Suet. Aug. 68:nec vitam ducendo demimus hilum Tempore de mortis nec delibare valemus,
Lucr. 3, 1088 al. — Poet., transf.:Delibata deum per te tibi numina sancta Saepe oberunt,
disparaged, Lucr. 6, 70; cf.:ille (Gracchus) nulla voce delibans insitam virtutem concidit tacitus,
Auct. Her. 4, 55, 68.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.